تفسیر آیات قیام و زندگی عبرت آموز حضرت موسی علیه السلام صفحه 19

ص:36

نظر داشته باشیم ما جزو بندگان خدا هستیم ممکن است گناه پیش بیاید و ممکن است اشتباه بشود نکندکه فقط به دیگران به چشم بدبینی نگاه کنیم و بار دیگران را به آسیاب بریزیم در عوض باید وقتی که دیدیم کسی مبتلا به گناه شد پناه به خدا ببریم، نکند خدای نخواسته ما هم مبتلا به گناه و آلوده شویم».

خودداری از غیبت و عیب جوئی دیگران

حضرت علی علیه السلام در اول خطبه 140 که مربوط به نهی از غیبت است راجع به اشخاصی که خداوند به آنها توفیق داده و اهل عصمت هستند و محفوظ از گناه می فرماید:

«إِنَّمَا یَنْبَغِی لِأَهْلِ الْعِصْمَهِ وَ الْمَصْنُوعِ إِلَیْهِمْ فِی السَّلَامَهِ أَنْ یَرْحَمُوا أَهْلَ الذُّنُوبِ وَ الْمَعْصِیَهِ وَ یَکُونَ الشُّکْرُ هُوَ الْغَالِبَ عَلَیْهِمْ وَ الْحَاجِزَ لَهُمْ عَنْهُم».

و این انعام و لطف از خداوند درباره ی این ها بوده که گناه نکردند. این اشخاص باید شکر خدا و شکر همین نعمت که موفق شدند گناه نکنند را بجای آورند. این نعمت باید مانع آنها شود از این که از یک گناهکاری غیبت کنند. همین نقص چیز کمی نیست این برای یک چنین شخصی خیلی بد است.

حضرت می فرماید:

«إِنَّمَا یَنْبَغِی لِأَهْلِ الْعِصْمَهِ» همانا سزاوار برای کسانی که اهل عصمت اند و از گناه مصونیت دارند

«وَ الْمَصْنُوعِ إِلَیْهِمْ فِی السَّلَامَهِ» و آن کسانی که سالم بودن از گناه به آنها اعطا شده است از جانب خداوند سزاوار است