تفسیر آیات قیام و زندگی عبرت آموز حضرت موسی علیه السلام صفحه 223

ص:240

شوند و در کمال رفاه و آسایش زندگی کنند و در مقابل عده ای در محرومیت بسر برند. بنابراین فقرا و مستضعفین از یک جهت تحت فشار بودند که فقیر بودند و از یک طرف هم به چشم کوچکی و حقارت به آنها نگریسته می شد چه مانعی دارد انسان فقیر و تهی دست باشد اما در عین حال عزتش محفوظ بماند و تو سری خور نبوده و به چشم کوچکی به او نگاه نکنند.

فقر و تهی دستی نباید عامل تحقیر شود

چنین نباشد که فقر و تهی دستی مانند یک گناه و غیر قابل آمرزش باشد، شاید بارها مشاهده کرده باشید که در مجلس ها نوعاً بیشتر تعارف ها و تشریفات برای اغنیاء و ثروتمندان است داستانی در مورد یکی از علما به نام مرحوم آخوند گزی اصفهانی که عالم بزرگواری بوده است نقل می کنند که یک شب ایشان وعده ای دیگر از اهل علم به میهمانی دعوت داشتند. چون مستحب است وقتی انسان وارد مجلسی می شود هر کجا جا هست بنشیند. چون بالای مجلس جا بود ایشان بالای مجلس نشستند و چون لباس ایشان کهنه بود هر کس که وارد می شد و نگاه به سر وضع ایشان می نمود می رفت و بالای دست وی می نشست و قدری ایشان به طرف پائین مجلس می آمد. تا بالاخره ایشان دم درب و توی درگاه اتاق جایش شد. سفره را که پهن کردند معلوم است وضع بالای سفره بهتر است و برای بالائی ها یکی برنج می کشد و یکی خورشت می ریزد، آن شب گذشت و شب دیگری آقا را به مهمانی دعوت کردند آن شب آقا لباس نو و تمیزی به تن داشت، وقتی وارد مجلس شد دم درب نشست و هر کس نگاه کرد دید ایشان خیلی آقاست و بالاخره آقا را بردند و در صدر مجلس نشاندند و وقتی سفره پهن شد هر کس از یک طرف به او تعارف می کرد یکی برایش برنج می ریخت و دیگری خورشت. بعد ایشان وقتی این وضع را مشاهده کرد آستین