تفسیر آیات قیام و زندگی عبرت آموز حضرت موسی علیه السلام صفحه 231

ص:248

نمی شود که از خداوند به ما وحی بشود. این امر موکول به انبیاء علیه السلام شده است وکلیه وظایف ما از طریق انبیاء به ما القاء می شود و این یکی از سمت های انبیاء از حضرت آدم علیه السلام تا حضرت خاتم صلی الله علیه و آله و سلم بوده است که مبّین دستورات خداوندی هستند.

اعطاء سمت فرمانروائی به پیامبران توسط خداوند

علاوه بر این انبیاء سمت های دیگری هم داشته اند که از آن جمله است سمت فرمانروائی، یعنی فرمان آنها درباره ی بندگان رواست و باید به مورد اجراء گذاشته شود. قرآن می فرماید: (أَنْزَلْنا إِلَیْکَ الذِّکْرَ لِتُبَیِّنَ لِلنّاسِ ما نُزِّلَ إِلَیْهِمْ) ای پیامبر ما به سوی تو قرآن و ذکر را فرسادیم که: تو آنچه را به سوی آنها فرستادیم برای مردم بیان کنی، وظیفه دیگر پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله و سلم این بود که برای اداره جامعه دستوراتی می داد و فرامینی صادر می فرمود. وقتی که مسلمانان به مدینه مهاجرت نمودند پیامبر وضع مسلمانان را سر و صورتی داد و تشکیلاتی برای آن ها درست نمود موقع جنگ دستور رفتن به جنگ را صادر می فرمود، و چه بسا در هنگام جنگ خود ایشان طرح جنگ را می داد که چه کسی باید کجا باشد و چه موقع جنگ شروع شود و...، مانند جنگ احد که عده ای را برای حفاظتِ درّه احد گماشت و یا در جنگ خندق برای دفاع از مدینه دستور حفر خندق را داد و کلیه این دستورات را پیامبر به اعتبار این که حاکم بر مسلمان ها بود می داد یعنی کسی که مدیر جامعه بود و باید جامعه را اداره کند. مقام فرمانروائی را چه کسی به پیامبر داده بود؟ خداوند این مقام را به ایشان و سایر پیامبران مانند حضرت موسی و حضرت عیسی و حضرت ابراهیم داده بود.