تفسیر آیات قیام و زندگی عبرت آموز حضرت موسی علیه السلام صفحه 257

ص:274

خداوند می فرماید (وَ أَوْحَیْنا إِلی مُوسی أَنْ أَلْقِ عَصاکَ)1 به موسی وحی کردیم که عصایت را بیانداز.

ساحران در مقابل عظمت حق به سجده افتادند

بدین ترتیب به وسیله وحی تکلیف موسی را مشخص نمود که این عصا دروغ ها و باطل را می بلعد این مدد غیبی که آمد حق ثابت شد. (فَوَقَعَ الْحَقُّ وَ بَطَلَ ما کانُوا یَعْمَلُونَ) حق واقع شد و آن عمل و کوشش ها باطل شد. در اینجا نکته ای قابل توجه است و آن این که اگر ما در صراط حق باشیم بالاخره خداوند پشتیبان حق است و فقط ممکن است بر حسب ظاهر و بنا بر خواست حق تعالی یک وقت هائی مغلوب باشیم ولی آخر الامر حقانیت، ظهور خود را خواهد کرد. وقتی حضرت موسی عصای خود را انداخت تمام مار و افعیِ ساحران را بلعید (فَغُلِبُوا هُنالِکَ) پس در این هنگام ساحران مغلوب شدند: (وَ انْقَلَبُوا صاغِرِینَ) و از آن صحنه بر گشتند در حالی که کوچک شدگان بودند. در این لحظه ساحران چه کار کردند؟ با توجه به آنچه که بیان شد: آنها چون باطنِ پاک داشتند، عنایت الهی سر وقت آنها آمد و عظمت حضرت موسی را درک کردند: (وَ أُلْقِیَ السَّحَرَهُ ساجِدِینَ) در مقابل این عظمت به سجده افتادند: (قالُوا آمَنّا بِرَبِّ الْعالَمِینَ) (بدون هیچ گونه ترس و وحشتی) اظهار داشتند که: به خدای جهانیان ایمان آوردیم. در اینجا داستانی را نقل می کنم برای توضیح آیه ی بعد. می گویند: شخصی قاچاقِ باروت