تفسیر آیات قیام و زندگی عبرت آموز حضرت موسی علیه السلام صفحه 259

ص:276

توبه فضیل بن ایاز

می گویند فضیل بن ایاز که یکی از زهاد معروف است، دزد واردی بوده است. یک شب از دیوار خانه ای بالا می رفته است صاحب خانه که اهل تهجد و نماز شب بوده در حال عبادت این آیه را تلاوت می نموده: (أَ لَمْ یَأْنِ لِلَّذِینَ آمَنُوا أَنْ تَخْشَعَ قُلُوبُهُمْ لِذِکْرِ اللّهِ وَ ما نَزَلَ مِنَ الْحَقِّ)1 یعنی وقت آن نرسیده است مؤمنین دلهایشان به ذکر حق خاضع و خاشع و تسلیم شود. این آیه یک مرتبه دزد سر دیوار را تکان سختی داد و در قلب او اثر نمود و فطرت خفته او را بیدار نمود. می گویند جواب داد: چرا وقت آن رسیده است و صاحب خانه را صدا زد و از او حلالیت طلبید و کاملاً عوض شد و تبدیل به یکی از زاهدان زمان خود گردید.

داستان بشر حافی

داستان دیگری در این مورد راجع به شخصی به نام بشر حافی نقل شده که در زمان امام هفتم علیه السلام زندگی می کرد و مردی ثروتمند، عیاش و طاغوتی بود. روزی حضرت امام موسی بن جعفر علیه السلام از درب خانه ی این مرد عبور می کرد و دید از درون خانه اش صدای ساز و آواز و عیش و نوش می آید، از غلام بشر که از خانه بیرون آمده بود پرسید که این بنده است یا آزاد است؟ غلام عرض کرد، آزاد است و از طبقه اعیان و اشراف است. امام فرمود: بله آزاد است که این کارها را می کند اگر بنده ی خدا بود این کارها را نمی کرد وقتی غلام به خانه برگشت بشر از او سؤال کرد که امام چه گفت؟ غلام گفته ی حضرت را برای بشر بیان نمود. این جمله کوتاه آن چنان در بشر تأثیر گذاشت که با پای برهنه به دنبال امام علیه السلام