تفسیر آیات قیام و زندگی عبرت آموز حضرت موسی علیه السلام صفحه 283

ص:300

ناراحت باشد. چه کنیم که ناراحت نباشیم و غصه نخوریم راهش چیست؟ راه آن این است که این اعتقاد را پیدا کنیم که: آن وقت که داشتیم همان خوب بود آن وقتی هم که از ما گرفته شد همان خوب است از روی اعتقاد به خدا و این که عالم یک پیشتوانه ای دارد و هر چه را پیش می آورد خیر بنده خود را می خواهد.

فلسفه و روحیه ی خوش بینی

می توانیم روحیه ای در خود تزریق کنیم که بینش ما یک فلسفه خوش بینانه شود. در میان فلاسفه و حکما یک عده بد بین بودند و اشخاص دیگری نیز مانند صادق هدایت که مقالات و داستان هائی دارد که در همه آنها فلسفه بدبینی آشکار است. مثلاً زندگی یک سگ ولگرد در زمستان و دلسوزیهای او برای سگ و بعد فحش دادن به چرخ و فلک و روزگار که این چه زندگی است دائماً در حال غصه خوردن و بالاخره هم خود کشی کردن.

می گویند حضرت باقر علیه السلام به عیادت جابر تشریف بردند که مریض بود، حضرت باقر علیه السلام احوال پرسی کرد:

«کَیْف أَصْبَحْت» چگونه صبح نمودی؟ جابر عرض کرد صبح کردم در حالی که فقر را بهتر از غنا و مریضی را بهتر از سلامتی می خواهم، این بنده خدا می دید مریض و فقیر بهتر به سوی خدا می روند و دعا و راز و نیاز می کنند. ولی حضرت باقر علیه السلام فرمودند ما اهل بیت این طور نیستیم، جابر گفت: شما چگونه هستید؟. امام علیه السلام فرمود: ما هرچه خدا بخواهد همان را می خواهیم.(1) این مقام رضاست و معلوم می شود جابر در مقام صبر است.