تفسیر آیات قیام و زندگی عبرت آموز حضرت موسی علیه السلام صفحه 285

ص:302

قرآن می فرماید:

(أَلا بِذِکْرِ اللّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ)1

«به یاد حق دل ها آرام می گیرد. و مطمئن می شود».

می گویند وقتی حضرت علی اصغر علیه السلام روی دست سیدالشهدا علیه السلام تیر به گلویش خورد، حضرت به خدا عرض می کند

«هَوَّنَ عَلَیَّ مَا نَزَلَ بِی أَنَّهُ بِعَیْنِ اللَّهِ»(1) یعنی خدایا این مصیبت بر من آسان می شود که می بینم در مقابل دید خداست، این چنین حالی را می گویند اسلام و تسلیم و خوشبینی نسبت به گذشته و حال را رضا می گویند

رضا به داده ده و از جبین گره بگشای که بر من و تو درِ اختیار نگشوده است

یعنی به آنچه حق در گذشته و حال به تو داده خشنود باش. علامت این که خدا از بنده راضی باشد این است که بنده از خدا راضی باشد، خدایا این ما و این هم اراده تو، این می شود تسلیم و اسلام. لذا ساحران می گویند (تَوَفَّنا مُسْلِمِینَ) خدایا ما را مسلمان بمیران و برای حفظ دین خدا اگر جان خود را هم از دست بدهیم مانعی ندارد.

مردن از بین رفتن نیست

یک نکته دیگر این که تَوَفَّنَا از اصطلاحات قرآن شریف است، مردن در قرآن تَوَفّی نامیده شده که یعنی تمام و کامل تحویل گرفتن و علت این که قرآن