تفسیر آیات قیام و زندگی عبرت آموز حضرت موسی علیه السلام صفحه 308

ص:325

در ابتدای داستان حضرت موسی از سوره قصص خواندیم که (إِنَّ فِرْعَوْنَ عَلا فِی الْأَرْضِ)1 فرعون سرشت و خمیر مایه اش این است که در روی زمین علو کند (وَ إِنَّهُ لَمِنَ الْمُسْرِفِینَ)2 فرعون زیاده روی می کرد: (قالَ مُوسی یا قَوْمِ إِنْ کُنْتُمْ آمَنْتُمْ بِاللّهِ فَعَلَیْهِ تَوَکَّلُوا)3 موسی خطاب به قومش می فرماید: ای قوم اگر به خدا ایمان آورده اید باید به او توکل کنید نباید مانند پسر نوح باشیم که وقتی طوفان شروع شد و حضرت نوح علیه السلام به او امرفرمود داخل کشتی شو، او گفت: (سَآوِی إِلی جَبَلٍ یَعْصِمُنِی مِنَ الْماءِ) به این کوه پناه می برم که مرا از آب نجات دهد. حضرت نوح می فرماید: (لا عاصِمَ الْیَوْمَ مِنْ أَمْرِ اللّهِ إِلاّ مَنْ رَحِمَ) (1) در مقابل خواست و اراده خدا پناهی نیست مگر کسی که مورد ترحم قرارگیرد اگر مشیت خداوند به مجازات او تعلق گرفت کوه و محکم تر از کوه هم قابل اعتماد نیست.

توکل برخدا نه به اسباب ظاهری

باید توکل و پشت گرمی داشته باشیم اما نه به غیر خدا فقط باید بر خدا توکل کرد اگر کسی خدا را نادیده گرفته به دیگری توکل کند این نادرست است و اگر کسی هم به خدا و هم به غیر خدا توکل کند این هم نادرست است.