بازگشت به نهج البلاغه صفحه 1

مقدمه

سخن بنیاد

نهج البلاغه ، آینه اندیشه های سیاسی ، تربیتی و کارنامه حکومتی امام پاکان و پیشوای پرواپیشگان ، علی « علیه السلام » است که در بحران سده اوّل اسلام و هنگامه برخورد دو جهان بینی کاملا متضاد ، در معرض دید تاریخ قرار گرفت .

خلافت پنج ساله آنحضرت که ادامه حکومت پیامبر اکرم بود ، الگویی در مکتب سیاست پدید آورد که نه تنها در آن روزگار درخشید بل اکنون پس از هزار و اندی ، ایده آل بشریت مظلوم و الهام بخش انسانهای آزاده است .

امام « علیه السلام » موفق شد علیرغم شرائط نامطلوب سیاسی و بحرانهای حادّ اجتماعی که مولود خباثت دنیاپرستان کوردل بود ، نمونه یی از جامعه اسلامی را به وجود آورده و راه و رسم حکومت اسلامی را به دنیا نشان دهد .

عملکرد آن امام همام نیز

درس حکومت و سیاست انسانی را آموخت که نه تنها جهان اسلام بلکه بشریّت بدان مباهات می کند .

پس از آن دوران کوتاه و نورانی تا طلیعه قرن پانزدهم هجرت صدای عدالت علی « علیه السلام » همراه آواز سوزناک آن بزرگ ، در چاه دنیاپرستی و استعمار مورد بی مهری و سرکوب بود و فرمانها و سیره عدالت آموز امام عادلان تنها در حوزه علم و تحقیق استفاده می شد تا خورشید انقلاب اسلامی از افق ایران سر برآورد و دوباره عدل علی « علیه السلام » به بشریت مظلوم لبخند زد و بارقه امید در دل محرومان درخشید و برای اولین بار پس از چهارده قرن شجره طیبه حکومت اسلامی در ایران به دست توانای رهبر کبیر انقلاب اسلامی « حضرت امام خمینی رضوان اللّه علیه » غرس شد ، که اینک پس از چهارده سال ، شاهد رویش و تناوری معجزآسای آن در پهنه گیتی هستیم و به تعبیر قرآن کریم :

کَزَرْعٍ أَخْرَجَ شَطْئَهُ فَازَرَهُ فَاسْتَغْلَظَ فَاسْتَوی عَلی سُوقِهِ یُعْجِبُ الزُّرَّاعَ . . . 1 چونان گیاه نورسته یی که از زمین سر بر آرد و نیرومند و ستبر گردد و پا برجا ایستد بدان سان که زراعتگران به شگفت آیند .