خرد و خردمندی از دیدگاه نهج البلاغه صفحه 120

دستور العمل ها و تکالیفی که اسلام برای پیروان خود قرار داده است بگونه ای است که یک مسلمان نه از انجام آن ها خسته و ناتوان می گردد و نه بگونه ای است که او احساس کند دین هیچ نقش و اثری در زندگی فردی یا اجتماعی او ندارد.

نابخردی و سخن نابجا گفتن یا سکوت نابجا

«لا خَیْرَ فِی الصَّمْتِ عَنِ الْحُکْمِ کَمَا أَنَّهُ لا خَیْرَ فِی الْقَوْلِ بِالْجَهْلِ »(1)

سکوت از گفتار خردمندانه خیری در بر ندارد چنانچه در سخن جاهلانه خیری وجود ندارد.

شرح و تفسیر:

آن جا که باید سخن گفت و حقایق را برای ناآگاهان روشن ساخت سکوت روا نیست، که شاید نوعی ستم در حق دیگران باشد که آنان را از دانستن حقیقت محروم نمودن است. و چه بسا در آینده بهانه و توجیهی برای افراد فاسد و لجوج قرار گیرد. بدون اطلاع کافی از یک موضوع علمی و با آگاهی درست از حقیقت خبری نیز نباید سخن گفت در چنین موقعیتی سکوت سزاوارتر از سخن گفتن است و چنین رفتار نکردن خود نوعی رفتار نابخردانه می باشد.