خرد و خردمندی از دیدگاه نهج البلاغه صفحه 126

پیامبران و دین خدا دشمنی نمی کردند، جهل و ناآگاهی به مصالح دینی باعث دوری آن ها از دین و استوانه های آن گردیده است. بنابراین انبیاء همیشه تلاش می کردند تا مردم را از تاریکی جهل بسوی نور هدایت،خردمندی و علم حرکت دهند و ریشه بسیاری از نزاع ها، جنگ ها و اختلافات جهل و نادانی انسان ها است.

نابخردی و اعتماد به دنیا

« الرُّکُونُ إِلَی الدُّنْیَا مَعَ مَا تُعَایِنَ مِنْهَا جَهْلٌ »(1)

تکیه بر دنیا با آن چه که از این دنیا می بینی نادانی است.

تنها انسان ناآگاه به پایه های سست و لرزان تکیه می کند و بر آن اعتماد می نماید و در آن جا خانه می سازد انسان ناآگاه به دنیایی که همه چیزهای آن زودگذر و بی وفاست دل می بندد دنیایی که همه زیبایی ها، لذت ها و خوشی های آن پس از مدتی کوتاه به پایان می رسد ولی انسان آگاه چنین نمی کند.

نابخردی و تعصب و کینه

«فَأَطْفِئُوا مَا کَمَنَ فِی قُلُوبِکُمْ مِنْ نِیرَانِ الْعَصَبِیَّهِ وَ أَحْقَادِ الْجَاهِلِیَّهِ »(2)