پیشوایی و پرهیزگاری صفحه 60

آنها را فریفتی؟

کجایند بیچارگانی که با زر و زیور خویش، آنان را گمراه کردی؟

آنها همگی هم اینک گروگان گورها و ضمانت شده ی آرامگاه ها می باشند.

3 _ تنبیه دنیا!

به راستی کجایند کسانی که به خاطر رسیدن به اهداف پوچ دنیایی، خون های بسیاری بر زمین ریختند و خرابی ها به بار آوردند و در پایان، خود نیز با تمامی آرزوهای برآورده نشده، از میان رفتند و هیچ گاه هم کامروا نشدند. این ناکامی ها آن چنان دردناک و اسف انگیز است که علی علیه السلام به خاطر آن، دنیا را _ که موجب و عامل آن است _ مورد خطاب عتاب آمیز قرار می دهد و می فرماید:

وَاللهِ لَوْ کُنْتِ شَخْصَا مَرئِیّا ، وَ قالِبا حِسِّیَّا ، لأقَمْتُ عَلَیکِ حُدُودَ اللّهِ فِی عِبادٍ غَرَرْتِهِمْ بِالأمانِیِّ ،

وَ اُمَمٍ ألْقَیْتِهِمْ فِی المَهاوِی ،وَ مُلُوکٍ أسْلَمْتِهِمْ إلَی التَّلَفِ، وَ أورَدْتِهِمْ مَوارِدَ البَلاءِ ، إذْ لا وِرْدَ وَ لا صَدَرَ .

معنای واژه ها:

شَخصٌ مَرئیٌّ : شخص دیدنی، به چشم آمدنی.

قالِبٌ حِسِّیٌّ : پیکر و قالب محسوس.

أقَمتُ : برپا می کردم، إقامه یعنی برپاکردن.