سرآغاز
انسانِ بریده از خدا، مثل آن «نی» است که مولوی از نالیدنش می گوید و شرح درد اشتیاقِ او به پیوستن دوباره به نیستان، و ناله هایش، همه ترسیم پرسوزی از جدایی است و «از جداییها شکایت می کند.»
اگر طاعت و بندگی، انسان را به خدا وصل می کند، عصیان و گناه هم این رشته را
