- ستایشگری پروردگار در خور کیست؟ 1
- نعمتهای خدا را نمی توان شمرد 11
- حق خدا را نمی توان ادا کرد 20
- حق خداوند بر مردم چیست 21
- چگونه می توان حق خداوند را ادا نمود 23
- چرا بشر نمی تواند حق خدا را ادا کند 23
- اندیشه ها به کنه ذاتش نرسد 27
- ادراک از راه آثار 28
- ادراک از راه حواس ظاهری 28
- صفات خدا را حدی و نهایتی نیست 31
- آفرینش موجودات 41
- پخش بادها 46
- فایده کوهها 58
- دین و مراتب کمال آن 66
- بیان نتیجه آخرین بخش از جمله نهم 81
- اشاره ی حسی 85
- خداوند قابل اشاره و شمارش نیست 85
- اشاره ی عقلی 86
- خدا جایی ندارد و جایی هم خالی از او نیست 89
- وجود خدا حادث و مسبوق به نیستی نیست 95
- خدا با همه چیز هست و از هیچ چیز جدا نیست 97
- فعل خدا 102
- بینائی خدا 104
- خدا در تنهائیش نیاز به مونس نداشت 107
- چرا خداوند مونس آرامش بخش نمی خواهد 108
- ایجاد خدا 111
- پی گیری گفتار پیشین 116
- علم و احاطه خدا پیش از آفرینش 122
ستایشگری پروردگار در خور کیست؟
اصل: الحمدلله الذی لا یبلغ مدحته القائلون.
ترجمه: ستایش سزاوار خداوندی است که گویندگان بر ستایشگری او رسائی ندارند.
واژه ها: حمد در کلام عرب، ثنا گفتن بر جمیل اختیاری است یعنی ستودن کمالات و افعال اختیاری در موجود زنده و دانائی که از روی اراده و اختیار فیض و احسان او به دیگری رسیده باشد.
و مدح و مدحت معنی آن وسیع تر است یعنی ستودن هر کمالی را خواه اختیاری و غیر اختیاری و خواه در موجود زنده و با شعور باشد و خواه در جماد بی جان و بی شعور، شامل می شود.
از این جهت بر درخشندگی مروارید مدح کردن رواست ولی حمد کردن