حکمت اصول سیاسی اسلام صفحه 119

بامدادان در تلاش کار برای تحصیل روزی بوده اند و در پایان روز به ذکر خداوندی مشغول شده اند طرد کنم و از ستمکاران شوم؟!» این همان «اشعث بن قیس»

است که پس از نومیدی از جلب توجه امیرالمومنین به سوی خود، و یاس از رسیدن به قدرت ویرانگر، بنابر بعضی تواریخ برای کشتن آن بزرگ بزرگان «ابن ملجم» مرادی را کمک و یاری می نماید، «ابن منظور» می گوید: و فی حدیث علی من یعذرنی من هولاء الضیاطره(5).

«و در حدیثی از علی علیه السلام آمده است: کیست که عذر مرا از این چشمگیران بی جهت و تن پروران و قدرت پرستهای خودمحور بخواهد».

در همین فرمان می فرماید: فانی سمعت رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم یقول فی غیر موطن: لن تقدس امه لا یوخذ للضعیف فیها حقه من القوی غیر متعتع «زیرا من در موارد متعدد از رسولخدا صلی الله علیه و آله و سلم شنیدم که می فرمود: هیچ امتی به قداست انسانی خود نخواهد رسید مادامیکه حق انسانهای ناتوان در آن امت بدون کمترین نقص از اقویای آنان گرفته نشود». بدیهی است که وقتی یک قدرتمند فاقد شرایط تخصص و تعهد در راس مدیریت یک نهاد و حکومت یک جامعه قرار گرفت حقوق ناتوانان ضایع خواهد گشت.

*****

(1) القصص آیه ی 83.
(2) سفینه البحار مرحوم محدث قمی ج 1 ص 492.
(3) سفینه البحار مرحوم محدث قمی ج 1 ص 492.
(4) بحارالانوار مجلسی ج 9 ص 535.
(5) لسان العرب، ابن منظور الافریقی المصری ج 4 ص 489.

و ایثار طاعته «اطاعت خداوندی را بر همه چیز مقدم بدارد»

اشاره

اطاعت و عبادت چه معنا دارد؟ مالکا، اگر بخواهی وسیله ای بی اختیار در پنجه ی عوامل خودخواهیها و عمال بی خبران از خدا، و بیگانگان از انسان نباشی، و اگر بخواهی گفتار و کردار و اندیشه هایت بر پایه های اساسی و مفید

به حال خود و دیگران باشد، از اطاعت خداوندی روی برمگردان. مقصودم از اطاعت خداوندی مقداری حرکات جسمانی اعتیادی و جنبانیدن ناآگاه زبان نیست که تنها برای تنوع و بر هم زدن ملالت یکنواختی ساعتهای فراغت زندگی به درد می خورد،(1).

بلکه منظورم اینست که در همه ی لحظات زندگی، چه در محراب عبادت و چه در میدان جنگ، خواه در مسند حکومت و خواه در هنگام بستن تعهدها با هم مکتبان خود و دیگران، خود را در پیشگاه الهی تلقی نما. آری چنین است: