حکمت اصول سیاسی اسلام صفحه 166

نیست، عمر او در تخیلات و اوهام سپری می گردد و نگاهش به جهان هستی و انسانها نگاهی بی مبنا و ارتباطات چهارگانه اش (ارتباط انسان با خویشتن، ارتباط انسان با خدا، ارتباط انسان با جهان هستی، و ارتباط انسان با همنوع خویشتن) بی اصل و احمقانه خواهد بود.

آنکه فرموده است او اندر خطاب

کره و مادر همی خوردند آب

می شخولیدند هر دم آن نفر

بهر اسبان که هلازین آب خور

آن شخولیدن به کره می رسید

سر همی برداشت و از خود می رمید

مادرش پرسید کای کره چرا

می رمی هر لحظه ای زین استقا؟

گفت کره می شخولند این گروه

ز اتفاق بانکشان دارم شکوه

پس دلم می ترسد از جا می رود

ز اتفاق نعره خوفم می رسد

گفت مادر تا جهان بوده است این

کارافزایان بدند اندر زمین

هین تو کار خویش کن ای ارجمند

زود، کایشان ریش خود برمی کنند

وقت تنگ و می رود آب فراخ

پیش از آن کز هجر گردی شاخ، شاخ

شهره کاریز است بر آب حیات

آب کش تا بردمد از تو نبات

مالکا، خویشتن دار باش تا تدریجا به مالکیت به خویشتن موفق شوی، این حقیقت را بدان: تا به مالکیت بر خویشتن دست نیابی، اولین گرداب مهلک تو گرفتاری در تشخیص هدفها و وسیله هاست و این گرداب آنقدر ترا به دور خود تو خواهد پیچید که خدا را فراموش خواهی کرد، این فراموشی باعث خواهد شد که موجودیتت را فراموش کنی و کسی که موجودیت خود را به فراموشی سپرد لیاقت مدیریت دیگران را دارا نخواهد بود.

هشدار جدی به مالک درباره اینکه خدا

مافوق همه است و ترا با جامعه ای که زمام امورش را به دست خواهی گرفت آزمایش می کند

هشدار جدی به مالک درباره اینکه خدا مافوق همه است و ترا با جامعه ای که زمام امورش را به دست خواهی گرفت آزمایش می کند

فانک فوقهم، و والی الامر علیک فوقک، و الله فوق من ولاک، و قد استکفاک امرهم و ابتلاک بهم، مالکا، اینکه تو در جامعه ی مصر در مقامی قرار خواهید گرفت که فوق همه ی مردم آن جامعه است، مغرورت نکند و نباید خضوع و تسلیم آنان، خضوع و تسلیمت را به فرمان مقام فوق تو که ولایت مصر را به تو سپرده است سلب نماید، همانگونه که زمامدار و والی تو ناظر به اعمال تست و همه ی گفتار و کردار ترا تحت محاسبه دقیق قرار می دهد، یقین بدان که والی و حاکم مطلق که خدا است زمامدار و والی ترا تحت نظاره و سلطه و محاسبه قرار داده است. و بدان که تا انسان معتقد به آن موجود برین نشود که کمال و رشد او را می خواهد، خود