حکمت اصول سیاسی اسلام صفحه 22

*****

تعریف اجمالی سیاست

حال باید دید چه شده است که این کلمه با معنای مقدسی که دارد، برای مردم عموما و آگاهان خصوصا، آن همه منفور و وحشت انگیز شده است؟ مطلبی را که در پاسخ این سئوال می توان گفت اینست: که هر کلمه و پدیده ای در صورت سوءاستفاده از آن، زشت و منفور و مورد کراهت و وحشتناک می گردد، گوئی آن کلمه که جز قالبی برای معنی نیست، خود یک پدیده ی زشتی است، مانند وقیح، بی شرم، زورگو، فاسدالاخلاق، جلاد، خون آشام و درنده، بسیار زشت و خوفناکند، با اینکه آنها نقشه هائی از حروف مکتوب بر روی صفحه ی کاغذ و الفاظی هستند که انسانها آنها را تلفظ می نمایند و ذاتا

از منطقه ی زشت و زیبائی ها به معنای معمولی آن بیرونند، این کلمه ی سیاست هم از آن کلمات است که به جهت شیوع استعمال آن در فرصت طلبیها، نیرنگ بازیها، دروغها، زورگوئیها، بازی با جان و مال و نوامیس مردم، استخدام هرگونه وسائل در راه وصول به هرگونه هدفی که برای قدرتمندان خودکامه مطلوب تلقی شده است، نقض پیمانها و زیر پا گذاشتن هرگونه اصول و مسائل مذهبی و اخلاقی و در یک عبارت مختصر: جهان و انسان را وسیله و خود را هدف تلقی کردن، خبیث ترین و وحشتناک ترین مفهوم را به ذهن شنونده و مطالعه کننده متبادر می سازد، چنانکه با شنیدن کلمه ی سیاستمدار، چهره ی یک حقه باز و شیاد و نابکار و کسی که برای ربودن یک دستمال، آتش به قیصریه می زند در ذهن انسان خطور می نماید.(1).

آیا به راستی چنین است و چنین باید؟! یعنی آیا واقعا نوع بشر چنان حقیر و بدبخت و ناتوان است که نمی تواند زندگی خود را با واقعیات تطبیق بدهد و برای اجرای مقاصد خود فرصت جوئی ننماید تا با واقعیات، با کمال خلوص و صفا ارتباط برقرار کند و از نیرنگ بازیها و دروغها اجتناب ورزد، زور نگوید، بلکه حق بگوید و حق بشنود، احترام جان و مال و نوامیس