حکمت اصول سیاسی اسلام صفحه 242

امتیازیست که باید از خود در برابر مردم انجام بدهی. تو هرگز قدرت پاسخ مردم جامعه و تاریخ، و از اینها بالاتر پاسخ خدا را درباره ی امتیاز ناحقی که به خود قائل شده ای نداری. تو خود یقینا می دانی که بالاترین مزیت و عظمت در تقوی است،(1) و نیز می دانی در آنجا که قانون الهی همه مردم را مساوی قرار داده است تو اگر خود را بر دیگران مقدم بداری مرتکب خطای اختیاری و انحراف از قانون شده ای، آیا امکان دارد خطا و انحراف (ضد تقوی) با تقوی سازگار باشد؟!

*****

زمامدار هرگز نباید در اموری که مسئولیتش به عهده او است و چشمان مردم آنها را می بیند خود را به غفلت و نفهمی بزند

و التغابی عما تغنی به مما قد وضح للعیون «ترجمه ی این جمله در شماره سی و دو آمده است و عنوان خود وظیفه سی و سه نیز آن را در بر دارد» وقتی که می گوئیم: «فلان کار وظیفه ی آن شخص است» در حقیقت معنایش اینست که شخصیت آن شخص در

گرو انجام آن کار به عنوان وظیفه است، لازمه این تفسیر اینست که توجه شدید و جدی تلقی کردن آن وظیفه، دقیقا مساوی اهمیت دادن و جدی تلقی کردن خود شخصیت است، و بالعکس سستی و غفلت و بی اعتنائی به آن وظیفه، مساوی پست تلقی کردن شخصیت است. زمامدار و هر مقام مسئول دیگر نباید با زدن خود به غفلت و نفهمی از خود طفره برود، زیرا اضافه به اینکه طفره رفتن از خویشتن شدیدترین اهانت و تحقیر به شخصیت خویشتن و زیر پا گذاشتن کرامت آن است، برای دیگر انسانها نیز قابل هضم و تفسیر و تاویل نیست.

زمامدار باید باد بینی و تندی هیبت و هجوم دست و لبه بران زبان خود را مهار کند

حمیه انفک و سوره حدک و سطوه یدک و غرب لسانک، و احترس من کل ذلک بکف البادره و تاخیر السطوه حتی یسکن غضبک فتملک الاختیار، و لن تحکم ذلک من نفسک حتی تکثر همومک بذکر المعاد الی ربک «مهار کن باد بینی، و تندی هیبت، و ضرب و هجوم با دست، و لبه ی بران زبانت را به وسیله ی خودداری از طغیان زبان و تاخیر هجوم تا