حکمت اصول سیاسی اسلام صفحه 482

*****

(1) الجن آیه ی 14 و آل عمران آیه ی 20.

مطلوبیت نیکوکاری و عدالت درباره کسانی که با مسلمین به پیکار برنمی خیزند و آنان را از وطن خود آواره نمی کنند

الف- لا ینهاکم الله عن الذین لم یقاتلوکم فی الدین و لم یخرجوکم من دیارکم ان تبروهم و تقسطوا الیهم(1).

«خداوند شما را از نیکوکاری و عدالت درباره ی کسانی که با شما درباره ی دین نمی جنگند و شما را از وطن و دیار خود آواره نمی کنند نهی ننموده است».

ب- فان لم یعتزلوکم و یلقوا الیکم السلم و یکفوا ایدیهم فخذوهم...(2).

«اگر آن کفار از شما کناره گیری نکردند و از در صلح و صفا وارد نشدند و دست (حمله) خودشان را نگه نداشتند (از حمله و آزار و پیکار با شما خودداری نکردند) بگیرید آنان را».

*****

(1) الممتحنه آیه ی 8.
(2) النساء آیه ی 91.

پناهنده باید پناه داده شود

الف- و ان احد من المشرکین استجارک فاجره حتی یسمع کلام الله ثم ابلغه مامنه...(1).

«و اگر کسی از مشرکین از تو پناهندگی خواست، او را پناه بده (پناهندگی او را بپذیر) تا کلام الهی را بشنود، سپس او را به جایگاه امن خود برسان»، تتمه ی آیه چنین است: ذلک بانهم قوم لا یعلمون (و اینکه آنان را وادار کنید تا کلام الهی را بشنوند، برای اینست که آنان مردمی هستند که نمی دانند) یعنی جهل و ناآگاهی آنان از حقیقت است که موجب اصرارشان بر شرک شده است.

در روایتی از امام محمد باقر علیه السلام آمده است: ما من رجل آمن رجلا علی ذمه (دمه) ثم قتله الا جاء یوم القیامه یحمل لواء الغدر،(2).

«هر کسی که کسی را امان بدهد (موضوعی را از او به عهده بگیرد یا درباره ی خونش امان بدهد)، سپس او را بکشد روز قیامت با پرچم نیرنگ زنی بر دوش وارد عرصه می گردد».

روایتی

بسیار شگفت انگیز درباره ی امان دادن و پذیرش پناهندگی آمده است که برای اثبات صلح گرایی اسلام فوق العاده بااهمیت است: عن ابی عبدالله علیه السلام قال: لو ان قوما