ترجمه و شرح نهج البلاغه (فیض الاسلام) صفحه 1111

امام علیه السلام (درباره اطاعت مخلوق) فرموده است: اطاعت و پیروی مخلوق سزاوار نیست جائی که نافرمانی خدا در آن باشد (یا عبادت و بندگی جائز نیست آنجا که موجب معصیت باشد مانند نماز خواندن در زمین غصبی و جائی که به ستم گرفته شده است).

حکمت 157

امام علیه السلام (درباره دست اندازی به حق دیگری) فرموده است: کسی که درباره حق خود سهل انگاری کند سرزنش نمی شود بلکه سرزنش برای کسی است که به حق دیگری دستبرد زده (زیرا کسی که به حق دیگری دست اندازد ستم نموده بدترین زشتیها و ستمگر شایسته سرزنش است).

حکمت 158

امام علیه السلام (در زیان خودپسندی) فرموده است: خودپسندی (شخص را) از به دست آوردن افزونی باز می دارد (زیرا خودپسند در هر مقامی گمان دارد که منتهی درجه آن را یافته و این گمان او را از به دست آوردن مقام بالاتر باز می دارد).

حکمت 159

امام علیه السلام (در دل نبستن به دنیا و اهل آن) فرموده است: امر (آخرت که از مرگ شروع می شود) نزدیک است (برای برداشتن توشه بکوش) و با هم بودن (در دنیا) اندک (بزودی جدا می شود پس دلبستگی را نشاید).

حکمت 160