ترجمه و شرح نهج البلاغه (فیض الاسلام) صفحه 1245

امام علیه السلام (درباره دوست و دشمن خود) فرموده است: درباره من دو مرد هلاک و تباه می گردد (یکی) دوستی که (در دوستیش) زیاده روی کند، و (دیگر) بهتان زننده ای که (به من) دروغ بندد (آنچه در من نیست به من نسبت دهد. سیدرضی علیه الرحمه فرماید:) این فرمایش مانند فرمایش (یکصد و سیزدهم) آن حضرت علیه السلام است: هلک فی رجلان: محب غال، و مبغض قال (که ترجمه و شرحش بیان شد).

حکمت 462

از امام علیه السلام از (معنی) توحید و عدل پرسیدند آن حضرت فرمود: توحید و یگانه دانستن خدا آن است که او را در وهم و اندیشه در نیاوری (که آنچه در اندیشه آید مانند تو مخلوق است) و عدل آن است که او را (به آنچه شایسته او نیست) متهم نسازی (زیرا کار ناشایسته کردن یا از جهل و نادانی است، یا از ناچاری و نیاز و خداوند از این دو منزه است).

حکمت 463