ترجمه و شرح نهج البلاغه (فیض الاسلام) صفحه 543

از سخنان آن حضرت علیه السلام است، یکی از اصحابش (عبدالله ابن قعین) را فرستاد تا خبر آورد از گروهی (خریت ابن راشد رئیس بنی ناجیه و پیروانش) که از سپاه کوفه (در جنگ صفین) بودند، و (پس از جنگ با اهل شام) می خواستند به خوارج نهروان ملحق شوند و از آن حضرت، علیه السلام میترسیدند، چون آن مرد برگشت آن بزرگوار پرسید: آیا ایشان ایمن بوده بجا مانده اند، یا اینکه ترسیده کوچیده اند؟ آن مرد گفت: یا امیرالمومنین کوچ کرده اند. امام علیه السلام فرمود: ایشان را دوری (از رحمت خدا) باد چنانکه قوم ثمود (نافرمانی نموده و ناقه صالح را پی کرده از رحمت خدا) دور گشتند (و تباه شدند) آگاه باش چون نیزه ها به طرف آنها راست گردد و شمشیرها بر فرقشان فرود آید از کاری که کرده اند پشیمان میشوند، امروز شیطان خواسته آنان را (از ما) جدا نموده پراکنده گرداند (و پیرو خویش قرار دهد) و فردا (ی قیامت) از آنها بیزاری جسته دوری مینماید، پس بس است ایشان را (استحقاق عذاب) بیرون رفتن از (راه) هدایت و رستگاری، و افتادن در (وادی) گمراهی و کوری، و اعراض از (پیروی) حق، و طغیان و سرکشی در (جاده) ضلالت. (قصه کشته شدن خریت ابن راشد با پیروانش به

دست معقل ابن قیس در شرح سخن چهل و چهارم گذشت(.

خطبه 181-توحید الهی