حدیث زندگی: شرح حکمت های نهج البلاغه صفحه 288

1- مریم 30

2- ص 30و44

3- اعراف 179

اسباب سعادت و نیکبختی برای تمام مردم فراهم است چه باید کرد وقتی عده ای خود گزینش شقاوت و بدبختی خویش می نمایند.

باران که در لطافت طبعش خلاف نیست***در باغ لاله رویاند و در شورزار خس

گروهی روحی شوره زار دارند حاضر نیستند زیر بار حق و فضیلت بروند و بر نادانی خویش اصرار می ورزند و لجاجت می کنند ایشان به مرتبه ای رسیده اند که سخن هیج حکیم و عاقلی را نمی پذیرند و موعظه برای آنان بی نتیجه است.

سَوَاءٌ عَلَیْهِمْ أَأَنْذَرْتَهُمْ أَمْ لَمْ تُنْذِرْهُمْ لَا یُؤْمِنُونَ خَتَمَ اللَّهُ عَلَی قُلُوبِهِمْ وَعَلَی سَمْعِهِمْ وَعَلَی أَبْصَارِهِمْ غِشَاوَهٌ (1)

تفاوتی نکند چه ایشان را بترسانی یا نترسانی در هر صورت ایمان نمی آورند خداوند بر دلهایشان مهر زده و بر گوش و چشم هایشان حجاب است.

نصیحت همه عالم چو باد در قفس است ***به گوش مردم نادان چو آب در غربال

کرامت انسانی

صد و پنجاهم- عَاتِبْ أَخَاکَ بِالْإِحْسَانِ إِلَیْهِ وَ ارْدُدْ شَرَّهُ بِالْإِنْعَامِ عَلَیْهِ

به برادر ایمانیت عوض سرزنش نیکی کن و بدی اش را با بخشش بر او برطرف گردان.

کرامت انسانی اینجا خود را نشان می دهد که مومن از برادر مومن خود نسبت به خویش خطا و لغزشی را ببیند ولی در مقام تلافی برنیاید بلکه بدی او را به انعام و بخشش به وی پاسخ دهد و حتی درمقام سرزنش و ملامت او برنیاید.

خداوند وقتی عبادالرحمان را معرفی می کند می فرماید از روحیات و صفات آنان این است که:

ا مَرُّوا بِاللَّغْوِ مَرُّوا کِرَامًا (2)