حدیث زندگی: شرح حکمت های نهج البلاغه صفحه 315

1- وسائل الشیعه ج2ص883

2- وسایل الشیعه ج2ص884

جایی که از ما می خواهند حمایت از باطل کنیم و یا حرف های نامربوط و بی ارزش بزنیم باید لب فرو بندیم.

اهل حکمت و علم گاه سکوتشان جامعه را به کفر و الحاد می کشاند و نسلی را بر باد می دهد. وقتی بدعت ها و نوشته ها و احکام باطل و گفتارهای التقاطی در بین مردم باب می شود سکوت هر آگاه به مسایل اعتقادی و دینی مرگبار و خطرناک است و اگر تا به امروز این آیین ناب محمد صلی الله علیه و آله وسلم به سلامت به دست ما رسیده به خاطر سربدارانی است که حق گویی کردند و جان خود را به خطر انداختند. در مکتب تشیع این سیره از امامان معصوم علیهم السلام برگرفته شده که باید اظهار حکمت و دانش کرد که همه خیر اینجاست و احدی الحسنین است. فتنه گران در هر عصر و زمان بنا دارند فضا را غبارآلود کنند و عده ای از مردم ناآگاه و بی اطلاع از حقایق دینی را از مسیر مسقیم الهی دور کرده و به دام خود بیندازند بر علماء است که فریاد بزنند و آرام نداشته باشند و چشم فتنه را از حدقه در آورند.

مولایمان علی علیه السلام رسالت خودرا به وضوح بیان میکند و بعد از جنگ با خوارج می فرماید

فَإِنِّی فَقَأْتُ عَیْنَ الْفِتْنَهِ وَ لَمْ یَکُنْ لِیَجْتَرِئَ عَلَیْهَا أَحَدٌ غَیْرِی (1)

ای مردم من بودم که چشم فتنه را کندم و جز من هیچ کس جرات چنین کاری را نداشت. خوارج همان هایی بودند که التقاطی فکر می کردند و در عین حالی که نماز می خواندند و حتی به نافله ها مقید بودند اما شناخت درست از اسلام ناب نداشتند به همین دلیل ایات شریفه قرآن را با رای خود تفسیر می کردند و از راه بدور شدند و کارشان به جایی رسید که با امام زمان خود جنگیدند.

میان دو دعوت اختلاف نشود مگر آنکه یکی از آن دو گمراهی است

صد و هفتاد و چهارم- مَا اخْتَلَفَتْ دَعْوَتَانِ إِلَّا کَانَتْ إِحْدَاهُمَا ضَلَالَهً