حدیث زندگی: شرح حکمت های نهج البلاغه صفحه 320

1- فرقان 27

2- مائده 8

حقوق را از آن ها سلب کرده و نمی گذارد به حقوق مسلم خود برسند و باید جلوی چنین ستم پیشه هایی ایستاد و مقاومت کرد. عیسی بن مریم علیه السلام می فرمود: به حق به شما می گویم اگر اتاقی آتش بگیرد آن آتش پیوسته از اتاقی به اتاق دیگر سرایت می کند تا جایی که اتاق های بسیاری می سوزد مگر این که همان نخستین اتاق را دریابند و آن را از بیخ و بن براندازند که در این صورت جایی برای آتش نخواهد ماند. چنین است ستمگر نخست اگر جلو دستش گرفته شود دیگر بعد از او پیشوای ستمگری پیدا نخواهد شد که دیگران از او سرمشق گیرند. چوپانی که اگر آتش در اولین خانه چوب و تخته ای نیابد چیزی را نمی سوزاند. (1)

کوچ کردن نزدیک است

صد و هفتاد و هشتم- الرَّحیلُ و ِشیکٌ

رفتن و کوچ کردن نزدیک است.

کوتاهی اقامت در دنیا برای هیچ کس پوشیده نیست همه انسان ها حتی انبیاء از این دنیا رحلت کرده و به جهان باقی هجرت نمودند و این رفتن در اختیار ما نیست هر وقت باریتعالی اراده کند باید رفت.

اِنَّ اَجَلَ اللهِ اِذا جاءَ لا یُوَخَّرُ لَو کُنتُم تَعلَمُون (2)

خداوند مرگ هیچ کس را در هنگامی که اجلش فرا ررسد به تاخیر نمی اندازد و خدا به آنچه می کنید آگاه است.

کسانی رحلت را دور می بینند که دل بسته به دنیایند و آرزوهای دراز دارند والا آنهایی که فارغ از این بندهایند رفتن را نزدیک می بینند.

امام علیه السلام نیز فرمود:

مَن رَایَ المَوتَ بِعَینِ یقینِهِ رَآهُ قَرِیباً (3)