حدیث زندگی: شرح حکمت های نهج البلاغه صفحه 379

1- بحار ج78ص349

2- غرر الحکم 3299

پروردگار زندگی پاکیزه قناعت است. براستی که انسان قانع دور از هر دغدغه حرامخواری و چشم داشت به مال دیگران زندگی راحت و آرامی را برگزار می کند. روز به اندازه نیازش تلاش م یکند و شب را بدون فکر و خیال و غم و غصه در بستر استراحت می آرمد و به موقع به خورد وخوراک خویش می رسد و در وقت فضیلت به عباداتش می پردازد و حتی پیشگام در سحرخیزی و راز و نیاز با حضرت معبود است و از نعمت تجهد برخوردار است.

خواب و خورت ز مرتبه عشق دور کن***آنکه رسی به خویش که بیخواب و خور شوی

گر نور عشق حق بدل و جانت اوفتد***بالله کز آفتاب فلک خوبتر شوی

وجه خدا گر شودت منظر منظر ***زین پس شکی نماند که صاحب نظر شوی

تقسیم روی به دست خداست

دویست و بیست و دوم- شَارِکُوا الَّذِی قَدْ أَقْبَلَ عَلَیْهِ الرِّزْقُ فَإِنَّهُ أَخْلَقُ لِلْغِنَی وَ أَجْدَرُ بِإِقْبَالِ الْحَظِّ عَلَیْهِ

با کسی که به او روزی روی کرده شریک شوید که او توانگری را سزاوارتر است و بهره وری از زندگی را شایسته تر است.

تقسیم روزی به دست خداست و بسط و توسعه آن نیز به دست اوست با این حال این بدان معنا نیست که ما دست از تلاش در راه های اقتصادی که می تواند درآمد حلال نصیب ما کند و توان اقتصادی ما را بالا برد دست برداریم چون پروردگار می فرماید

وَ اَن لیسَ لِلاِنسانِ الاّ ما سَعی (1)

و نیست برای انسان جز آنچه را با سعی و عمل به دست می آورد سعی چه مادی