حدیث زندگی: شرح حکمت های نهج البلاغه صفحه 397

أَخَذْنَاهُمْ بَغْتَهً فَإِذَا هُمْ مُبْلِسُونَ (1)

وقتی نصایح ما را به فراموشی سپردند تمام درهای شادی و نعمت را به روی آنها گشودیم تا به نعمت هایی که به آنها داده شده خوشحال شدند ولی یکباره از آنها گرفتیم که نومید شدند.

جوانمردی بیش از خویشاوندی محبت می آورد.

دویست و سی و نهم- الْکَرَمُ أَعْطَفُ مِنَ الرَّحِمِ

جوانمردی و بخشش بیش از خویشاوندی محبت آورد.

ارحام و خویشاوندان با همه نزدیکی که دارند و با همه محبت و عواطفی که در بین آنان هست اما گاهی یک دوست صمیمی از نظر رسیدگی و لطف به انسان آنقدر پیشقدم و مشتاق است که فرزند دلبند انسان نیست. امام علیه السلام اشاره به چنین جوانمردانی می کند که در عین نداشتن پیوند سببی و حسبی لطف و محبت را به حدی می رسانند که از فامیل برای انسان نزدیکتر محسوب می شوند.

و چه زیباست چنین رفاقت ها و پیوندها که گاه از مرز دنیا نیز گذشته و بعد از مرگ با یاد کردن یکدیگر می ماند و در آخرت نیز هر کدام قدرت شفاعت داشته باشند از همدیگر شفاعت می کنند.

اری بعد از انبیاء و ائمه طاهرین علیهم لاسلام مومنین حق شفاعت دارند چنانکه رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم فرمود:

الشَّفاعَهُ لِلاَنبیاءِ و الاَوصیاءِ و المُومنینَ و المَلائکَهِ (2)

شفاعت کردن مخصوص پیامبران و اوصیاء و مومنان و فرشتگان است.

کسی که به تو گمان خوب دارد گمانش را تصدیق کن

دویست و چهلم- مَنْ ظَنَّ بِکَ خَیْراً فَصَدِّقْ ظَنَّهُ

اگر کسی به تو گمان خوب دارد گمانش ر تصدیق کن.