حدیث زندگی: شرح حکمت های نهج البلاغه صفحه 418

1- بحار ج94ص314

2- بحار ج94ص314

3- بحار ج94ص194

در وقع مولایمان امیرالمومنین علیه السلام می فرماید اگر خودت برای جهان آخرتت کاری انجام دادی و باقیات الصالحات از خود گذاشتی چه بهتر و الا با وصیت کردن و واگذار کردن به زنده ا اغلب به وصیت عمل نمی شود یا حداقل کم کاری می کنند. و سال ها وصیت را به تاخیر می اندازند هر کس باید وصی خودش باشد یعنی تا نفس بالا می آید و توان مالی و جسمی دارد قدمی بردارد چرا که هیچ کس حتی فرزندان دلبند انسان به اندازه خود انسان دلسوز ما نیستند و گاه به خاطر ارث با هم نزاع و اختلاف و قطع رحم می افتند.

متاسفانه بعضی حتی از متدینین از نوشتن یک وصیتنامه دریغ می کنند تا حداقل حتی ثلثی داشته باشند و برایشان صدقه جاریه ای بماند و عاقل آن است که تکلیف اموالش را در زمان حیاتش روشن کند به فقرا و مستمندان رسیدگی کند و هر آنچه را که در قدرت اوست از ثروت خویش به دیگران خیر برساند.

امام علیه السلام نیز فرمود:

اِنَّ العاقِلَ مَن نَظَرَ فِی یَومِهِ لِغَدِهِ وَ سَعی فِی فَکاکِ نفسِهِ وَ عَمِلَ لِما لابُدَّلَهُ مِنهُ و لا مَحیصَ لَهُ عَنهُ (1)

عاقل کسی است که امروز به فکر فردای خود باشد و در راه آزاد کردن خویش بکوشد و برای چیزی کار کند که چاره و گریزی از آن ندارد.

در بیانی دیگر فرمود:

حَقٌّ عَلَی العاقِلِ العَمَلُ لِلمَعادِ و الاِستِکثارُ مِنَ الزّادِ (2)

شخص عاقل لازم است که برای معاد کار کند و توشه زیاد برگیرد.

تندخویی نمونه از جنون است :

دویست و چهل وهفتم- الْحِدَّهُ ضَرْبٌ مِنَ الْجُنُونِ لِأَنَّ صَاحِبَهَا یَنْدَمُ فَإِنْ لَمْ یَنْدَمْ فَجُنُونُهُ مُسْتَحْکِمٌ

تندخویی و عصبانیت نمونه ای از دیونگی است زیرا آدم تندخو پشیمان