حدیث زندگی: شرح حکمت های نهج البلاغه صفحه 422

1- مستدرک الوسائل ج2ص355

2- نهج البلاغه خطبه 234

لِاَنَّ اللهَ اَبی اَن یَترُکَ الطافَهُ وَ حَسنَ الخُلقِ اِلّا فِی مَطایا نورِهِ الاَعلی و جَمالِهِ الاَزکی لِاَنَّها خِصلَهٌ یَختَصُّ بِها الاَعرَفینَ بِهِ (1)

خداوند متعال خودداری میکند از افاضه الطاف مخصوص و فیض خوی پسندیده مگر درباره کسانی که محل نور اعلا و جمال پاک احدیت هستند و این صفات مخصوص اشخاصی است که به پروردگار متعال معرفت کامل دارند.

بخش دوم بیان امام علیه السلام که عرض کردم معلول اخلاق خوب است از جمله کارهای خداپسندانه ای است که ثواب زیادی بر آن متربت است.

شاد کردن دل مومن به ویژه با رفع گرفتاری های مادی و غم و غصه ای که برای او وارد شده است. امام سجاد علیه السلام در دعای مکارم الاخلاق یکی از درخواست هایش از پروردگار این است.

وَ اَجرِ لِلنّاسِ عَلی یَدِیَ الخَیرَ و لا تَمحَقهُ بِالمَنِّ (2)

پروردگارا به دست من کار خیر مردم را اجرا کن ولی با منت گذاری من از بینش مبر.

با صدقه دادن رفع فقر کن

دویست و پنجاهم- إِذَا أَمْلَقْتُمْ فَتَاجِرُوا اللَّهَ بِالصَّدَقَهِ

هرگاه دست شما از مال دنیا خالی شد با صدقه دادن با خدا داد و ستد کنید.

ممکن است خواننده گرامی بگوید طرف اگر ثروت دنیا را داشته باشد دیگر فقیر نیست تا به مداوای فقرش بپردازد. عرض می کنم منظور امام علیه السلام این است که در عین نداری اگر به اندازه قدرتش و بسیار مختصر هم که شده به کسی صدقه بدهد از برکت عملش زندگی اش رونق می یابد و گره کارش باز می شود.

امام صادق علیه السلام می فرماید خداوند متعال فرموده است بعضی از بندگان من نصف خرمایی را صدقه می دهند آن نصف خرما را برای او می پرورانم تا جایی که آن را