حدیث زندگی: شرح حکمت های نهج البلاغه صفحه 505

1- نحل 95و96

2- بحار ج78 ص 156 و ص183

نمی شکند و از بین رفتنی نیست.

امام علیه السلام نیز فرمود:

الثِّقَهُ بِاللهِ حِصنٌ لا یَتَحَصَّنُ فِیهِ اِلاّ مُومِنٌ اَمینٌ (1)

اعتماد به خدا دژی است که کسی جز مومن امین در آن پناه نگیرد.

و یا فرمود:

الثِّقَهُ بِاللهِ اَقوی امَلٍ (2)

اعتماد به خدا نیرومندترین امید است

و نیز فرمود:

مَن وَثِقَ بِاللهِ صانَ یَقیِنِه (3)

هر که به خدا اعتماد کند یقینش را حفظ کرده است.

نفرین امام علیه السلام درباره انس بن مالک دروغگو

سیصد و سوم- امام علیه السلام انس ابن مالک را نزد طلحه و زبیر به بصره فرستاد تا آنها را یاد حدیثی آورد که از رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم شنیده بود.

انس از رساندن پیام آن گرامی سرپیچی کرد و وقتی بازگشت گفت من آن سخن پیامبر را فراموش کردم. امام علیه السلام فرمود:

إِنْ کُنْتَ کَاذِباً فَضَرَبَکَ اللَّهُ بِهَا بَیْضَاءَ لَامِعَهً لَا تُوَارِیهَا الْعِمَامَهُ

اگر دروغ می گویی خداوند سپیدی درخشانی در چهره ات پدیدار کند که دستار سرت آن را نپوشاند.

سید شریف رضی می گوید: مراد امام علیه السلام مرض برص و پیسی است که به نفرین امام علیه السلام در صورتش پیدا شد و از روی شرمندگی ظاهر نمی شد مگر آنکه صورت خود را می پوشانید.

انس بن مالک در روز عید غدیر خم حضور داشت که رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم فرمود: