حدیث زندگی: شرح حکمت های نهج البلاغه صفحه 530

1- کنزالعمال 28856

2- نهج البلاغه خطبه 68 و نامه 35

شود و راه صواب را برود تا سن شصت سالگی امید به او هست و اگر از شصت سال گذشت خیلی کم اتفاق می افتد موعظه و اندرز در او اثر بگذارد چون رذایل در سر وجودش ریشه دوانیده و جایی برای نفوذ معنویت باقی نمانده است.

امام صادق علیه السلام می فرمود:

یَا صَاحِبَ الشَّعْرِ الْأَبْیَضِ وَ الْقَلْبُ الْأَسْوَدِ اءمامک النَّارِ وَ خَلَّفَکَ مَلَکُ الْمَوْتِ فَمَاذَا تُرِیدُ أَنْ تَعْمَلَ کُنْتُ صَبِیًّا وَ کُنْتُ جَاهِلًا وَ کُنْتُ شَابًّا وَکُنْت فَاسِقًا وَ کُنْتُ شَیْخاً وَ کُنْتُ مُرَائِیًا فَأَیْنَ أَنْتَ وَ أَیْنَ عَمَلُکَ(1)

ای صاحب موی سفید و قلب سیاه جلوی رویت آتش است و پشت سرت عزرائیل پس اراده دای که چه بکنی؟

تا بچه بود جهالت و نادانی می کردی در هنگام جوانی اهل فسق و فجور بودی حالا که پیر شدی ریاکار هستی پس کی می خواهی بیدار شوی کجا هستی تو و کجاست عمل تو؟!

خرما نتوان خورد از این خار که کشتیم***دیبا نتوان کرد از این پشم که رشتیم

بر لوح معاصی خط عذری نکشیدیم ***پهلوی کبائر حسناتی ننوشتیم

افسوس بر این عمر گرانمایه که بگذشت ***ما از سر تقصیر و خطا در نگذشتیم

پیری و جوانی پی هم چون شب و روزند***ما شب شد و روز آمد و بیدار نگشتیم.

کسی که گناه بر او غلبه کند شکست خورده است

سیصد و نوزدهم- مَا ظَفِرَ مَنْ ظَفِرَ الْإِثْمُ بِهِ وَ الْغَالِبُ بِالشَّرِّ مَغْلُوبٌ

پیروزی به این نیست که گناه بر انسان غلبه کند زیرا که کسی که گناه بر او غلبه