حدیث زندگی: شرح حکمت های نهج البلاغه صفحه 555

1- نهج البلاغه حکم و مواعظ 474

2- علق 7و8

3- لیل 8تا11

مقتدر قدرت و بی نیازی خویش را به شکر زینت می بخشد.

رَبِّ أَوْزِعْنِی أَنْ أَشْکُرَ نِعْمَتَکَ الَّتِی أَنْعَمْتَ عَلَیَّ وَعَلَی وَالِدَیَّ(1)

پروردگارا به من توفیق شکر نعمت هایی که به من و پدر و مادرم عنایت فرمودی بده.

وقتی تخت ملکه سبا را در مقابل خود دید گفت:

هَذَا مِنْ فَضْلِ رَبِّی لِیَبْلُوَنِی أَأَشْکُرُ أَمْ أَکْفُرُ وَمَنْ شَکَرَ فَإِنَّمَا یَشْکُرُ لِنَفْسِهِ وَمَنْ کَفَرَ فَإِنَّ رَبِّی غَنِیٌّ کَرِیم

این از فضل پروردگار من است تا مرا امتحان کند که آیا شکر نعمت او را به جا می آورم یا کفران می کنم؟! که البته هر کس شکر کند به سود خود اوست و هر کس کفران نماید پروردگارم بی نیاز و بزرگوار است

روز اجرای عدالت بر شخص ظالم سخت تر از روز مظلوم است

سیصد و سی و چهارم- یَوْمُ الْعَدْلِ عَلَی الظَّالِمِ أَشَدُّ مِنْ یَوْمِ الْجَوْرِ عَلَی الْمَظْلُومِ

روز اجرای عدالت بر شخص ظالم سخت تر است از روز ستم کشیده که بر او ستم شد.

امام علیه السلام ستمگران را متوجه جهان آخرت می کند تا باور کنند روزی هست که به حساب اعمالشان رسیدگی شود و اگر هر فردی قبل از آنکه در حق کسی ظلم کند قیامت را باور داشته باشد و بداند که باید روزی پاسخگوی رفتارش باشد بی شک در حق کسی ظلم روا نمی دارد.

وَیَوْمَ یَعَضُّ الظَّالِمُ عَلَی یَدَیْهِ(2)

قیامت روزی است که ظالم از روی حسرت دست خود را به دندان می گیرد.

در میان گناهان ظلم زشت ترین است امام علیه السلام در یک بیانی ظلم را ام الرذائل