حدیث زندگی: شرح حکمت های نهج البلاغه صفحه 615

غلط و بی اساس نشوند.

خداوند به این نوع انسان ها می فرماید

أَهُمْ یَقْسِمُونَ رَحْمَتَ رَبِّکَ نَحْنُ قَسَمْنَا بَیْنَهُمْ مَعِیشَتَهُمْ فِی الْحَیَاهِ الدُّنْیَا(1)

آیا آن ها رحمت پروردگارت را تقسیم می کنند ما هستیم که روزی آنان را در زندگانی دنیا تقسیم می نمایید.

نزدیکی مرگ

سیصد و هفتاد و دوم- رُبَّ مُسْتَقْبِلٍ یَوْماً لَیْسَ بِمُسْتَدْبِرِهِ وَ مَغْبُوطٍ فِی أَوَّلِ لَیْلِهِ قَامَتْ بَوَاکِیهِ فِی آخِرِهِ

چه بسا کسی که در صبح زنده بود و به شب نرسید و چه بسا کسی که اول شب بر او غبطه می خوردند و در آخر شب برایش نوحه سر دادند و گریستند.

سخن از نزدیکی مرگ است و کسی که از ساعات بعد بی خبر است آیا مهلت ماندن به او داده اند یا بناست پرونده اش بسته شود.

هشدار امام علیه السلام این حقیقت را توجه می دهد که مومن باید مستعد برای مرگ باشد و آن گرامی درجای دیگر مستعد بودن برای مرگ را اینگونه تفسیر می فرماید.

لَمَّا سُئِلَ عَنْ الِاسْتِعْدَادِ لِلْمَوْتِ أَدَاءِ الْفَرَائِضِ وَاجْتِنَابِ الْمَحَارِمِ وَالِاشْتِمَالِ عَلَی الْمَکَارِمِ ثُمَّ لَا یُبَالِی أَوْقَعَ عَلَی الْمَوْتِ أَمْ وَقَعَ الْمَوْتُ عَلَیْهِ وَاَللَّهِ مَا یُبَالِی ابْنُ أَبِی طَالِبٍ أَوْقَعَ عَلَی الْمَوْتِ أَمْ وَقَعَ الْمَوْتُ عَلَیْهِ (2)

در پاسخ به سوال آماده شدن برای مرگ به چیست؟ فرمود به جا آوردن واجبات و دوری کردن از حرام ها و فرا گرفتن خوی های نیک با رعایت این امور دیگر آدمی را چه باک که او به سراغ مرگ رود یا مرگ به سراغش آید.

سوگند به خدا که پسر ابی طالب را باکی نیست که خود به سراغ مرگ رود یا مرگ به سراغ او آید.