حدیث زندگی: شرح حکمت های نهج البلاغه صفحه 622

1- کنزالعمال 30768

2- شعراء 88و89

اَلقَلبُ السَلیِمُ الَّذی یَلقَی رَبَّهُ وَ لَیسَ فِیهِ اَحَدٌ سِواهُ وَ کُلُّ قَلبٍ فِیهِ شِرکٌ اَو شَکٌ فَهُوَ ساقِطٌ(1)

قلب سالم قلبی است که پروردگارش را دیدار کند در حالی که احدی جز او در خود نداشته باشد و هر دلی که در آن شرکت یا شک باشد منحرف است و همچنین آن بزرگوار فرمود:

هُوَ القَلبُ الَّذی سَلِمَ مِن حُبِّ الدُّنیا (2)

قلب سلیم قلبی است که دلبسته به دنیا نباشد.

آقازادگی انسان را به جایی نمی رساند مگر خود اهل باشد

سیصد و هفتاد و هشتم- مَنْ أَبْطَأَ بِهِ عَمَلُهُ لَمْ یُسْرِعْ بِهِ سَبَبُهُ وَ فِی رِوایَهٍ اُخری: مَن فاتَهُ حَسَبُ نَفسِهِ لَم یَنفَعُه حَسَبُ اَبائِهِ

کسی که با کارهایش به جایی نرسد نسب او را ترقی نخواه داد و در روایت دیگری آمده کسی که مقام و منزلت خویش را از دست داد مقام و منزلت خانواده اش به او سود نمی رساند.

چه بسیار اقازاده ها و بزرگ زادگانی را در طول تاریخ میشناسیم که انتسابشان سبب ترفیع مقامشان نشد زیرا که خود عملی نداشتند که سبب تعالی و رشدشان شود مثال قرآنی پسر نوح است که انتسابش به پیامبر بزرگ خدا سودی به حالش نکرد و به تعبیر پروردگار عملی غیر صالحی شد و از نسب نوح علیه السلام خارج گردید.

و در بین فرزندان ائمه طاهرین زید فرزند موسی بن جعفر علیه السلام است که فتنه گر زمانه شد و از دایره اهلبیت علیهم السلام جدا گردید و یا جعفر کذاب فرزند امام هادی علیه السلام بود که به دورغ ادعای امامت کرد و مطرود امام عصر روحی له الفداء قرار گرفت.

وقتی مثال از فرزندان انبیاء و امامان علیهم السلام زده می شود غیر معصومین باید حساب کار خودشان را بکنند که خداوند تبارک و تعالی با کسی تعارف ندارد. بنابراین کسی حق ندارد به خاطر انتسابش به مشاهیر و بزرگان هر کار خلافی را مرتکب شود و