حدیث زندگی: شرح حکمت های نهج البلاغه صفحه 656

1- غرر الحکم 2828

ملایم با آنها سخن بگویید. همواره بال های تواضع خود را در برابرشان از روی محبت و رحمت بگشایید.

گاهی فرزند در گفتگوها طرف حق است اما باید دقت کند به پدر و مادر چیزی نگوید که حکایت از بی ادبی و توهین میکند باید خودداری کرد باید نفس را مهار کرد باید خشم را فرو برد چون حق پدر و مادر در گردن فرزند آنقدر بزرگ است که حتی کفر و الحاد هم نمی تواند مانع از اجرای اطاعت از آنها شود مگر آنکه از ما بخواهند که ما از دین و ایین خویش دست برداریم و معصیت خدا کنیم که در این صورت اطاعتشان لازم نیست ولی در عین حال حق پرخاشگری بر آنها را نداریم. در مورد احترام به اساتید و معلمان آن هم به سبکی که امام علیه السلام ارائه دادند به گونه ای حرف بزنیم که باعث تحقیر استاد شویم و به قول معروف اظهار فضل نموده و عباراتی را استخدام کنیم که برتری خویش را در فصاحت و بلاغت بر استاد نشان دهیم.

تادیب نفس به آن است که آنچه برای دیگری بد می دانی انجام ندهی.

چهارصد و چهارم- کَفَاکَ أَدَباً لِنَفْسِکَ اجْتِنَابُ مَا تَکْرَهُهُ مِنْ غَیْرِکَ

برای ادب نفست همین بس که از آنچه برای دیگری بد می دانی انجام ندهی.

جوهر روح و دل انسان قابل ترقی و رشد به سوی کمال است و یکی از راه های ارتقاء روح و دل به آن است که امام علیه السلام به آن توصیه فرموده است

کسی که رفتارها و کارهایی را در دیگران می بیند و نمی پسندد خود از آنها اجتناب نماید اینجا یاد این جمله می افتیم که ادب از که آموختی از بی ادبان

عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه سرشت ***که گناه دگران بر تو نخواهند نوشت

من اگر نیکم و بد تو برو خود را باش ***هر کسی آن درود عاقبت کار که کشت

دیگران هر عیبی دارند اگر بد است تو انجام مده و تلاش کن اگر در تو نیز هست