حدیث زندگی: شرح حکمت های نهج البلاغه صفحه 658

1- نهج البلاغه خطبه 140

2- غرر الحکم 2378

إِنْ صَبَرْتَ صَبْرَ الْأَکَارِمِ وَ إِلَّا سَلَوْتَ سُلُوَّ الْبَهَائِمِ

چون مردان بزرگوار شکیبا و یا چون چهارپایان بی تفاوت باش

این جملات حضرت شبیه بیان قبل است که راه علاج درمانده نشدن و از پا در نیامدن در برابر مصیبت ها صبوری و بی تفاوتی است چون جزع و فزع و ناله سر دادن مخصوصا اگر ادامه پیدا کند انسان را می شکند و گاه تا سر حد کفر پیش می برد و طرف مصیبت دیده به خداوند تبارک و تعالی نیز معترض می شود که چرا این بلا بر سر من آمده است.

امام صادق علیه السلام در همین زمینه فرمود.

اِتَّقُوا اللهَ و اصبِرُوا فَاِنَّهُ مَن لَم یَصبِر اَهلَکَهُ الجَزَعُ وَ اِنَّما هَلاکُهُ فِی الجَزَعِ اَنَّهُ اِذا جَزَعَ لَم یُوجَر (1)

از خدا بترسید و صابر باشید زیرا هر که صبر نکند بیتابی کردن او را به هلاکت افکند و به هلاکت افتادن او بر اثر بیتابی به این معناست که اگر بیتابی کند پاداشی ندارد و در بیانی دیگر فرمود

قِلَّهُ الصَّبرِ فِضِیحَهٌ (2)

کم صبری رسوایی به بار می آورد.

توصیف دنیا

چهارصد و هفتم- فِی صِفَهِ الدُّنْیَا تَغُرُّ وَ تَضُرُّ وَ تَمُرُّ إِنَّ اللَّهَ تَعَالَی لَمْ یَرْضَهَا ثَوَاباً لِأَوْلِیَائِهِ وَ لَا عِقَاباً لِأَعْدَائِهِ وَ إِنَّ أَهْلَ الدُّنْیَا کَرَکْبٍ بَیْنَا هُمْ حَلُّوا إِذْ صَاحَ بِهِمْ سَائِقُهُمْ فَارْتَحَلُوا

دنیافریب می دهد و ضرر می زند و می گذرد پروردگار نپسندید که دنیا برای دوستانش پاداش و برای دشمنانش کیفر و عذاب باشد همانا اهل دنیا چون کاروانند که وقتی در محلی فرود می آید رئیس کاروان فریاد می زند که کوچ کنید و بار بندید.