ترجمه و شرح نهج البلاغه (فیض الاسلام) صفحه 1041

امام علیه السلام (در نکوهش نداشتن و از دست دادن دوست) فرموده است: ناتوانترین مردم کسی است که از دوستیابی ناتوان باشد، و ناتوانتر او کسی است که از دست بدهد دوستی از یاران را که به دست آورده (زیرا دوست یافتن آسان تر است از نگاهداشتن او).

حکمت 012

امام علیه السلام درباره کسانی (عبدالله ابن عمر ابن خطاب و سعد ابن ابی وقاص و سعید ابن عمرو ابن نفیل و اسامه ابن زید و محمد ابن مسلمه و انس ابن مالک و ابوموسی اشعری و احنف ابن قیس و مانند ان ایشان) که از جنگیدن به همراهی آن حضرت (با دشمنان) کناره گیری کردند فرموده است: با حق (امام علیه السلام) همراهی ننمودند و باطل (معاویه) را کمک نکردند (اشاره به اینکه آنان که باطل را یاری نمودند بهانه ای دارند و آنان که بی طرفی اختیار نمودند عذری ندارند، و یا اشاره است به بیهوده بودن وجود کسانی که اثری از حق و نشانه ای از باطل در آنها نیست، و یا اشاره به آنست که ایشان در شقاوت و گمراهی به عمرو ابن عاص و دیگران که باطل را یاری نمودند نرسیده بودند).

حکمت 013

امام علیه السلام (در ترغیب به سپاسگزاری از نعمتهای خداوند) فرموده است: هر گاه نمونه های نعمتها به شمار رسید پس بازمانده آن را با کمی شکر و سپاس دور نسازید (به اندک نعمتی که رسیدید سپاسگزاری کنید تا به بسیاری از آن برسید، خداوند در قرآن کریم س 14 ی 7 می فرماید: لئن شکرتم لازیدتکم، و لئن کفرتم ان عذابی لشدید یعنی اگر شکر نعمت به جا آورید نعمت را برای شما می افزایم، و اگر ناسپاسی کنید هر آینه عذاب من سخت است )که گرفتار آن خواهید شد(.

حکمت 014