ترجمه و شرح نهج البلاغه (فیض الاسلام) صفحه 1077

از امام علیه السلام پرسیدند که خیر و نیکی چیست؟ آن حضرت (در تفسیر آن) فرمود: خیر و نیکی آن نیست که دارائی و فرزندت بسیار گردد، بلکه خیر آن است که دانشت افزون و حلم و بردباریت بزرگ شود، و بر اثر اطاعت و بندگی پروردگارت به مردم سرفرازی کنی، پس اگر نیکی کردی خدا را سپاسگزاری، و اگر بد کردی از خدا آمرزش بخواهی، و در دنیا خیر و نیکی نیست مگر برای دو مرد: مردی که گناهان به جا آورده را به تو به تلافی نماید، و مردی که در کارهای خداپسند بشتابد (هر چند اندک باشد) و کاری که با تقوی و پرهیزکاری انجام گیرد اندک نیست، و چگونه عملی که مقبول و پذیرفته می شود اندک می باشد؟

حکمت 092

امام علیه السلام (در فضیلت طاعت و بندگی) فرموده است: شایسته تر و نزدیکتر مردم به پیغمبران داناترین ایشانند به آنچه را که آنان (از جانب حقتعالی) آورده اند (زیرا شایستگی و نزدیکی به پیغمبران بر اثر طاعت و بندگی است و طاعت و بندگی بر اثر دانستن احکام است که ایشان از جانب خداوند آورده اند) پس امام علیه السلام (این آیه س 3 ی 68 را) خواند: ان اولی الناس بابراهیم للذین اتبعوه و هذا النبی و الذین امنوا یعنی نزدیکترین مردم به ابراهیم آنانند که او و این پیغمبر (حضرت مصطفی صلی الله علیه و آله) و کسانی که (به آن بزرگوار) ایمان آورده و گرویدند را پیروی نمودند، پس فرمود: دوست محمد کسی است که خدا را فرمان برد اگر چه خویشاوندی او (با آن حضرت) دور باشد (مانند سلمان و ابوذر و مقداد) و دشمن محمد کسی است که خدا را فرمان نبرد اگر چه خویشاوند نزدیک به او باشد (مانند ابولهب و ابوجهل).

حکمت 093