ترجمه و شرح نهج البلاغه (فیض الاسلام) صفحه 1144

امام علیه السلام (در ترغیب به کار نیک) فرموده است: کسی که به تو گمان نیکی برد گمان او را تصدیق کن (نیکی که از تو چشمداشت دارد به جا آور زیرا اگر گمان او را نادرست جلوه دهی دیگران به تو گمان نیک نبرند و این بسیار ناشایسته است.

حکمت 241

امام علیه السلام (درباره کارهای دشوار) فرموده است: بهترین اعمال و کارها کاری است که نفس خود را به انجام آن به اجبار واداری (زیرا پاداش به اندازه رنج داده می شود، و از این رو پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله فرموده است: افضل الاعمال احمزها یعنی بهترین کردارهای شایسته دشوارترین آنها است).

حکمت 242

امام علیه السلام (درباره خداشناسی) فرموده است: خداوند سبحان را شناختم به هم خوردن اراده هائی که شخص در آنها پایدار است، به باز شدن گره ها (ی اندیشه ها و کارها، پس به هم خوردن اراده ها دلیل است که آدمی را مالک و آفریننده ای است که عنان اختیار او در چنگ خود دارد، و اینکه گاهی اراده شخص انجام می شود برای آن است که یکباره از تصمیم گرفتن دست نکشد).

حکمت 243

امام علیه السلام (درباره رنج و خوشی دنیا) فرموده است: تلخی (رنج به خود هموار نمودن) دنیا شیرینی (نیکبختی) آخرت است، و شیرینی (دلبستگی به لذت) دنیا تلخی (عذاب و کیفر) آخرت است (زیرا رنج به خود هموار کردن برای آخرت مستلزم کار کردن برای آن است که به لذت و خوشی و ثواب و پاداش آن سرا می رسد، و اما دلبستگی به لذت و خوشی دنیا مستلزم غفلت از آخرت و ترک عمل و کار برای آن است که به تلخی عذاب و کیفر پایان می یابد).

حکمت 244