ترجمه و شرح نهج البلاغه (فیض الاسلام) صفحه 1185

به امام علیه السلام یکی از یهود گفت: شما (مسلمانان) پیغمبرتان را به خاک نسپرده بودید که درباره او اختلاف نمودید، حضرت (در سرزنش یهود) به او فرمود: ما اختلاف نمودیم از او (درباره جانشینی در امت او) نه درباره او (در پیغمبری او و یگانگی خدا و آنچه فرموده بود اختلاف نداشتیم) ولی هنوز پاهای شما از آب دریا خشک نشده بود (هنگامی که خدا شما یهود را از فرعونیان نجات داد و دریا را برایتان شکافت تا گذشتید و فرعونیان را در دریا غرق نمود، با دیدن همه این آیات و نشانه های توحید چون به کنار دریا رسیده گروهی را دیدید که بتهائی را می پرستیدند از روی نفهمی و نافرمانی) به پیغمبر خود (حضرت موسی علیه السلام) گفتید: (اجعل لنا الها کما لهم الهه قال انکم قوم تجهلون س 7 ی 138 یعنی) برای ما خدائی (که ببینیم) مانند خدایانی که ایشان را است قرار ده، موسی گفت: شما سخت مردم نادانی هستید (و در گمراهی فرو رفته اید که با دیدن این همه آیات و نشانه های توحید باز چنین سخن نادرست می گوئید).

حکمت 310

به امام علیه السلام گفتند: به چه چیز (در کارزارها) بر دلیران برتری یافتی (آنان را زبون ساخته و یا کشتی) آن حضرت (درباره هیبت و ترس مردم از خود) فرمود: به هیچکس (در کارزار) بر نخوردم مگر او مرا بر زیان (کشتن) خود یاری و کمک می نمود (سیدرضی علیه الرحمه فرماید:) حضرت به این سخن اشاره می فرماید به جا گرفتن هیبت و ترس خود را در دلها (که دلیران دلباخته و شکست می خوردند).

حکمت 311