ترجمه و شرح نهج البلاغه (فیض الاسلام) صفحه 1195

امام علیه السلام (در ترغیب به شایسته و دوری از ناپسندیده) فرموده است: گفتارها نگاهداری شده (فرشتگان آنها را بر صفحه اعمال ضبط می نمایند چنانکه در قرآن کریم س 50 ی 18 می فرماید: مایلفظ من قول الا لدیه رقیب عتید یعنی سخنی از دهان بیرون نیافکند جز آنکه نزد آن )یا نزد گوینده( رقیب عتید یعنی نگهبان آماده )دو فرشته مامور نگارش اعمال خیر و شر می باشد( و رازهای پنهان هویدا گردیده )چنانکه در قرآن کریم س 86 ی 9 می فرماید: کل نفس بما کسبت رهینه یعنی( هر کس گرو و پای بند کرده خود می باشد )به جزای آن می رسد( و مردم )از رشد( ناقصند و )از عقل( معیوب مگر آن را که خدا حفظ کند )از نقص و عیب آرسته اش گرداند، زیرا( پرسش کننده ایشان می خواهد شخص را به رنج انداخته آزار دهد، و پاسخ دهنده آنها )چون می خواهد از هیچ پاسخی باز نماند( رنج را به خود هموار می نماید، آنکه از اندیشه اش از ایشان درست تر است زود خشنودی و خشم او را از اندیشه نیکویش برمی گرداند )اگر از کسی یا مطلبی خشنود گشته یا به خشم آید اندیشه نیکویش را به کار نیندازد و از عیب آنچه از آن خشنود شده چشم بپوشد و در آنچه از آن به خشم آمده عیب گیرد( و آنکه خردمندیش

از آنها استوارتر است زود یک نگاه کردن به گوشه چشم او را زیان رساند (برخلاف دستور عقل رفتار نموده ارجمندیش را از دست میدهد) و یک کلمه او را از حالی به حال دیگر می گرداند (بر اثر گفتاری به خشم آمده کار ناشایسته می کند).

حکمت 336

امام علیه السلام (در ترغیب به دوری از دنیا) فرموده است: ای گروه مردم، از خدا بترسید (به دنیا و کالای آن دل مبندید) چه بسا کسی که امید دارد به چیزی که به آن نمی رسد، و می سازد ساختمانی را که در آن ساکن نمی گردد، و گرد می آورد دارائی که به زودی آن را رها میکند، و شاید آن را از (راه) نادرستی گرد آورده، و از حق جلوگیری نموده (یعنی) از راه حرام به آن رسیده، و به سبب آن زیر بار گناهان رفته، پس (در قیامت) با بار گران آن باز می گردد و در پیشگاه پروردگارش (هنگام حساب و وارسی) با حسرت و اندوه بیاید و (چنین کس چنانکه در قرآن کریم س 22 ی 11) است: خسر الدنیا و الاخره ذلک هو الخسران المبین یعنی( در دنیا و آخرت زیانکار است )اما زیان دنیائی او آن است که هنوز بهره ای نبرده مرگ او را ربوده و زیان اخروی او آنکه در دنیا کاری نکرده که بر اثر آن نیکبختی جاوید بهره او گردد( و زیان او زیانی است که )بر همه( آشکار می باشد.

حکمت 337

امام علیه السلام (درباره بازماندگان از گناهان) فرموده است: از (اسباب) پاکدامنی دست نیافتن است بر (انجام) گناهان (زیرا چون شخص به معصیتی دست نیافت ناچار از آن به سلامت ماند و کم کم گناه نکردن ملکه او گشته در نفسش رسوخ نماید و مراد از عصمت و پاکدامنی هم همان ملکه است.

حکمت 338