ترجمه و شرح نهج البلاغه (فیض الاسلام) صفحه 124

از خطبه های آن حضرت علیه السلام است (در مذمت دنیا و مفاسد آن): سپاس خداوندی راست که هیچکس مایوس از رحمت او نیست، و نعمت او همگان را شامل است، و از آمرزش او احدی نومید نبوده، و پرستش او برای کسی سبب سرشکستگی نمی باشد (زیرا تنها او سزاوار پرستش است و به سبب عبادت و پرستش تکبر نکند تا بنده سرشکسته شود) خدائیکه از رحمت دریغ نمی کند، و نعمت او زوال نمی پذیرد. دنیا سرائی است فنا و نیستی برای آن و برای اهلش رخت بربستن مقدر گردیده است، و آن (در نظر اهلش) خوشگوار و سبز و خرم است، و (سبب گول زدن و غافل نمودن آن اینست که) شتابان بسراغ خواهان و طالبش می آید، و علاقه و محبت خود را بدل نظر کننده وارد می کند، پس کوچ کنید از آن (دلبند به آن نگشته و مهیای سفر آخرت شده و آسایش در آنجا را بخواهید) و از بهترین متاع خود (پرستش خالق و خدمت بخلق) توشه بردارید، و در آن بیش از حاجت نطلبید، و از آن زیادتر از آنچه به شما رسیده نخواهید (برای گرد آوردن مال در دنیا تلاش نکنید، زیرا در حلال است آن حساب و بازپرسی است، و در حرام آن عقاب و کیفر).

خطبه 046-در راه شام