ترجمه و شرح نهج البلاغه (فیض الاسلام) صفحه 1242

امام علیه السلام (درباره عزت نفس) فرموده است: هر کس را نفس کریم و بزرگوار شد (خود را ارجمند دانست) شهوتهایش نزد او خوار می گردد (از آن پیروی ننماید تا به ذلت و خواری نیفتد).

حکمت 442

امام علیه السلام (در زیان شوخی) فرموده است: مردی شوخی نکرد از هر جور شوخی مگر آنکه پاره ای از عقل خود را رها کرد رها کردنی (شوخی باعث سبکی عقل می شود).

حکمت 443

امام علیه السلام (درباره آمیزش با یکدیگر) فرموده است: بی اعتنائی تو به کسی که به تو رغبت دارد (باعث) کمی نصیب و بهره است، و رغبت تو به کسی که به تو بی اعتناء است (سبب) ذلت و خواری نفس است.

حکمت 444

امام علیه السلام (در نکوهش عبدالله ابن زبیر) فرموده است: همواره زبیر مردی از (خویشان) ما اهل بیت بود تا وقتی که پسر شوم او عبدالله پدید آمد (عبدالله خویشاوندی را با ما برید زیرا او اگر چه از اصحاب رسول خدا صلی الله علیه و آله بود ولی بعد از آن حضرت زندیق گشت یعنی در باطن کافر گردیده و آشکار اظهار ایمان می نمود چنانکه مرحوم مامقانی در کتاب تنقیح المقال فرموده، و از مرحوم مجلسی است در کتاب بحارالانوار: عبدالله ابن زبیر بنی هاشم را دشمن می داشت، و علی علیه السلام را لعن نموده دشنام می داد، خلاصه این فرمایش را که نویسندگان سنی و شیعه در کتابهاشان نقل نموده اند در نسخ نهج البلاغه نیست ما آن را از نسخه ابن ابی الحدید نقل نمودیم).

حکمت 445