ترجمه و شرح نهج البلاغه (فیض الاسلام) صفحه 1252

امام علیه السلام به زیاد ابن ابیه فرمود: هنگامی که او را بر فارس و جاهائی که در قلمرو آن بود جانشین عبدالله ابن عباس گردانید در ضمن سخن درازی که بین ایشان بود و او را در آن از پیش گرفتن مالیات (از رعیت) نهی نمود: عدل و انصاف را (با رعیت) به کار بر، و از بیراهه رفتن و ستم بترس، زیرا بیراهه رفتن (بی انصافی) منجر به آوارگی (آنان) می شود، و ظلم و ستم به شمشیر (نزاع و زد و خورد بین رعیت و والی) می کشاند (یا ستم سبب می شود که والی به دست رعیت کشته شود).

حکمت 468

امام علیه السلام (درباره گناه) فرموده است: اشد الذنوب ما استخف (تا آخر، این فرمایش عینا همان فرمایش سیصد و چهلم است که ترجمه و شرحش گذشت جز آنکه در آن ما استهان به جای مااستخف بیان شده و معنی هر دو یکی است).

حکمت 469