ترجمه و شرح نهج البلاغه (فیض الاسلام) صفحه 1253

امام علیه السلام (در ترغیب به یاد دادن به نادان) فرموده است: خداوند از نادانان عهد و پیمان نگرفت که یاد گیرند تا اینکه از دانایان عهد و پیمان گرفت که یاد دهند (وقتی بر نادان واجب گردانید که یاد گیرند که بر دانا واجب گردانیده بود که او را یاد دهد و دانش خود را پنهان ننماید).

حکمت 470

امام علیه السلام (در نکوهش به رنج انداختن دوست) فرموده است: بدترین برادران (دوستان) کسی است که برای او شخص به رنج افتد (دوستی با او سبب آزار و رنج گردد. سیدرضی رحمه الله فرماید:) زیرا تکلیف یعنی زیاده از طاقت سبب مشقت و رنج است و آن شر و بدی است که لازم برادر و دوستی است که برای او رنج برده می شود پس او بدترین برادران می باشد.

حکمت 471

امام علیه السلام (درباره از دست دادن دوست) فرموده است: هر گاه مومن برادر (دوست) خود را به خشم آورد (یا شرمنده گرداند) پس با او جدائی نموده است (خشم آوردن یا شرمنده ساختن سبب جدائی است. سید رضی رحمه الله فرماید:) گفته می شود: حشمه و احشمه هر گاه او را به خشم آورد، و گفته شده است: (به معنی) او را شرمنده سازد، و احتشمه (یعنی) خشم یا شرمندگی را برای او خواهد و آن گمان بردن به جدائی او است(.

کلمات غریب

کلمه غریب 001