ترجمه و شرح نهج البلاغه (فیض الاسلام) صفحه 1258

در گفتار آن حضرت علیه السلام است (درباره ایمان): ایمان در دل چون نقطه سفیدی پیدا می شود هر چند ایمان افزون شود آن نقطه سفید فزونی می گیرد. (سیدرضی رحمه الله فرماید:) لمظه چون نقطه یا مانند آن است از سفیدی، و از این معنی است که گفته شده: فرس المظ هر گاه به لب زیرین اسب خال سفیدی باشد (ابن ابی الحدید در اینجا می نویسد: ابوعبید گفته: در این حدیث هست هر گاه ایمان زیاده است بر کسی که انکار کرده و درست نمی داند که ایمان زیاده و کم می شود، نمی بینی که در این حدیث هست هر گاه ایمان زیاده شود آن نقطه سفید افزون می گردد؟ ولکن طریحی رحمه الله صاحب کتاب مجمع البحرین در لغت لمظ پس از نقل این حدیث می نویسد: قوله الایمان یبدو لمظه، تقدیر آن علامه الایمان است یعنی نشانه ایمان مانند نقطه سفید در دل کسی که در اولین بار ایمان آورده هویدا می گردد، پس چون به زبان اقرار و اعتراف نمود آن نقطه زیاده می شود، و چون به جوارح عمل صالح و کار نیک انجام داد آن نقطه افزونی یابد و همچنین )یعنی هر گاه مثلا به دنیا و کالای آن دل نبست باز آن نقطه زیاده تر گردد( پس ناچار مضاف یعنی علامت و نشانه را در تقدیر می گیریم، زیرا ایمان همان

تصدیق به خدا و رسول او است در همه اوامر و نواهی و در آن زیاده شدن و فزونی یافتن تصور نمی شود(.

کلمه غریب 006