ترجمه و شرح نهج البلاغه (فیض الاسلام) صفحه 146

و پنداشتید که بسوی ما بازگشت نخواهید نمود؟( و میان هیچکس از شما و بهشت یا دوزخ فاصله ای نیست مگر مرگ که او را دریابد )زیرا پس از مرگ باب عمل و توبه و بازگشت بسته شود، پس هر که مرد اگر در دنیا اطاعت و پیروی کرده به بهشت رود، و اگر نافرمانی نموده در دوزخ گرفتار خواهد بود( و مدت زندگی )در دنیا( که یک لحظه آنرا کم گرداند، و ساعت )مرگ( آنرا از بین ببرد به کوتاهی سزاوار است )زندگانی در دنیا را که بزودی منقضی شود باید کوتاه دانست و از کار آخرت باز نماند( و غائبی که )از وطن اصلی خود آخرت دور گشته و( نوآیندگان یعنی شب و روز او را )بمنزل حقیقی( می راند سزاوار است که بزودی )بوطنش( بازگشت نماید )باید در فکر بازگشتن بوطن اصلی خود بوده در این مسافرت دنیا برای آسایش آنجا ربح و سودی بدست آرد( و کسیکه با سعادت و نیکبختی یا شقاوت و بدبختی )بوطنش( می آید، نیکوترین توشه را نیازمند است، پس در دنیا از دنیا توشه بردارید از آنچه خود را فردا)ی قیامت از عذاب الهی( برهانید، و )بهترین توشه برای آخرت آن است که( بنده از عذاب پروردگارش بپرهیزد به اینکه خود را پند دهد