ترجمه و شرح نهج البلاغه (فیض الاسلام) صفحه 213

اگر پیروی می کردند اختلاف در دینشان نبوده از عذاب الهی میرهیدند( و ایمان بغیب )خدا و روز رستخیز( نمی آورند و از زشتی )حرام و شبهه( خودداری نمینمایند )پس اگر به نادیده گرویده و از زشتی خودداری می کردند بدلیلهای نادرست خود که موجب اختلاف در دینشان شد اعتماد نداشتند( در شبهات )آنچه بر ایشان مشتبه است، طبق رای نادرست خود( رفتار نموده از خواهشهای نفس پیروی می کنند، معروف و پسندیده نزد ایشان چیزی است که خودشان نیکو شناخته اند و منکر و ناشایسته پیش آنها چیزیست که خودشان بد دانسته اند، در مشکلات پناهگاهشان خودشان هستند )در حل احکام مشکله به خود مراجعه نموده و به نظر خویشتن رفتار می نمایند اگر چه مخالف گفته خدا و رسول باشد( و در امور پوشیده )معارف الهیه( اعتمادشان بر رایهای )نادرست( خودشان است )اگر چه بر خلاف عقل و دین باشد( گویا هر مردی از ایشان ) در امر دین( در آنچه می بیند )حکم هر مسئله که بیان می کند( پیشوای خود است که بندهای استوار و دلائل محکمه از خویش گرفته است )و به آنها استدلال می نماید و اعتقادش اینست که هر حکمی که برای نادرست خود اجتهاد کرده مانند حکم الهی است(.

خطبه 088-مردم پیش از بعثت