ترجمه و شرح نهج البلاغه (فیض الاسلام) صفحه 237

شام که به آن حضرت یاغی شدند، و با مارقین یعنی خوارج نهروان که کافر شدند بطوری( که دلها بر آن استوار نیست )مردم در این پیش آمدها شکیبایی ندارند( و عقلها زیر بار آن نخواهند رفت )بلکه انکار خواهند نمود( آفاق را ابر سیاه )ظلم و ستم و بدعت( فرو گرفته )خورشید حق و حقیقت زیر آن پنهان گشته( و راه روشن )حقیقت احکام اسلام( تغییر یافته، و بدانید اگر من دعوت )بیعت( شما را بپذیرم طبق آنچه خود می دانم رفتار خواهم نمود )شما را بر مرکب حق سوار نموده در راه راست سوق می دهم و بر خلاف رضا و خوشنودی خدا و رسول سخنی نگفته قدمی برنمی دارم( و )اگر خلافت را قبول کرده سوار بر کار شوم( به سخن گوینده )ای که گفتارش بر وفق خواهش نفسانی و بر خلاف شرع بوده( و به سرزنش توبیخ کننده )ای که مرا ملامت کند که چرا به رویه خلفای پیش رفتار نمی کنم( گوش نمیدهم، و اگر مرا رها کنید )و به خلافت نگمارید( مانند یکی )از افراد( شما هستم و شاید به سخنان شما )در باب رفتار ناروای خلیفه ناحق( بیشتر گوش دهم )و از حقوقتان دفاع نمایم( و فرمان کسی را که شما او را بر کار خویش والی و زمامدار قرار می دهید )اگر دستورش مطابق دستور اسلام باشد( بهتر انجام دهم )بنابراین( وزیر و مشاور بودن من برای شما بهتر است از اینکه امیر و زمامدار باشم )خلاصه حضرت اتمام حجت می فرماید که بعد از بیعت کردن ایشان اگر بر خلاف خواهشهای آنان رفتار نمود ایراد نکنند که ما نمیدانستیم چنین رفتار می نمایی وگرنه با تو بیعت نمی نمودیم(.