ترجمه و شرح نهج البلاغه (فیض الاسلام) صفحه 446

و به آنچه در تاریکی شبها اندوخته اند قناعت مینمایند. پس منزه است خداوندی که شب را به جای روز وسیله روزی و روز را وسیله استراحت و آرامی آنها گردانید، و از گوشتهاشان برای آنها بالهائی قرار داد تا هنگام نیازمندی به پرواز با آنها بپرند، گویا بالهاشان مانند لاله های گوش (انسان) است که دارای پر و استخوان نیست، ولی تو مواضع رگها را آشکار و هویدا می بینی (رگها در بالهای شب پره به جای استخوان و نی در بال مرغان میباشد) برای آنها دو بال است که نازک نیست تا (هنگام پر زدن) پاره شود، و کلفت نیست تا سنگین باشد (و مانع پرواز آنها گردد) پرواز میکنند در حالیکه بچه شان چسبیده و پناه برده به آنها است، می نشیند زمانیکه مادرش بنشیند، و پرواز میکند وقتی که مادرش بپرد، از مادر جدا نمی شود تا موقعی که اعضائش قوت گرفته و بالهایش برای پریدن آماده شود، و تا گاهی که راههای زندگانی و سود خود را بشناسد، پس منزه است آفریننده همه اشیاء که آفرینش او بی نمونه ایست که پیشتر، از غیر او آفریده شده باشد (اشیا را بر وفق حکمت و اقتضای مصلحت ایجاد فرموده است).